Psychoterapia psychoz i depresji
„Pamiętaj, że każdy napotkany człowiek czegoś się boi, coś kocha i coś stracił"
Zespół
dr Daria Dembińska-Krajewska
Koordynator zespołu
Tomasz Fortuna
Agnieszka Humięcka
Katarzyna Lenda-Woźniak
Ewa Niezgoda
Agnieszka Hańbowska
Doświadczenia wielu lat funkcjonowania w ramach publicznej służby zdrowia miejsc takich jak oddziały leczenia zaburzeń osobowości w Krakowie, Komorowie i Międzyrzeczu, Ośrodek Leczenia Uzależnień w Smażynie oraz terapeutyczna praca wielu naszych koleżanek i kolegów w ramach poradni zdrowia psychicznego i oddziałów psychiatrycznych, pozwoliły zgromadzić pokaźną pulę doświadczeń w obszarze pracy z głębiej zaburzonymi pacjentami. Pracujemy z pacjentami diagnozowanymi nie tylko jako borderline. Rozpoznania, jakie ze sobą przynoszą to nierzadko psychozy, depresje, zaburzenia schizoafektywne. Mamy doświadczenia wielu porażek, ale także wielu pacjentów, którym udało się pomóc. Chcemy, aby działalność Instytutu stała się możliwie szerokim forum wymiany tych doświadczeń.
Instytut zajmuje się organizacją seminariów i grup superwizyjnych, które upowszechniają psychoanalityczne rozumienie głębokich zaburzeń osobowości oraz zastosowanie psychoanalizy i psychoanalitycznej społeczności terapeutycznej w leczeniu tych zaburzeń. Istotnym polem naszych zainteresowań jest też rozwój pielęgniarstwa psychospołecznego. Chcemy budować porozumienie i rozwijać wzajemną ciekawość pomiędzy psychoanalizą a rehabilitacją psychiatryczną w Polsce. Naszym celem jest też poznawanie doświadczeń innych krajów.
Jeden z autorytetów w tej dziedzinie, prof. Bob Hinshelwood napisał: „Odbudowa pacjenta jako moralnej i odpowiedzialnej osoby jest zawsze jednym z podstawowych i najpilniejszych zadań psychiatrii”. Mamy nadzieję, że praca Instytutu da szansę na lepszą realizację tego zadania w ramach publicznej służby zdrowia w Polsce.
Osoby zainteresowane udziałem w prowadzonych szkoleniach proszone są o kontakt z Instytutem:
Karta dobrej praktyki w terapiach psychologicznych osób doświadczających psychozy
Poniższa karta:
- koncentruje się na potrzebach psychologicznych i psychologicznym leczeniu (a czyniąc to, w żaden sposób nie pomniejsza znaczenia innych podejść w budowaniu dobrego samopoczucia i odzyskiwaniu zdrowia przez ludzi z psychozą);
- oparta jest na współcześnie najlepszym rozumieniu psychozy – według którego dla większości ludzi zaburzenia psychotyczne są rezultatem zalania osoby, w okresie jej szczególnej wrażliwości, nadmiarem trudnych doświadczeń i uczuć, co prowadzi do zmiany poczucia rzeczywistości (czasem opisywane jako model wrażliwości na stres);
- uznaje, że psychoza może przyjmować wiele rożnych postaci i może być krótkotrwała, epizodyczna, mieć stopniowy rozwój lub utrzymywać się przez dłuższy czas;
- uznaje, że w niektórych przypadkach powody medyczne mogą prowadzić do psychozy – na przykład guz mózgu, zaburzenia wydzielania gruczołów wewnętrznych, skutki uboczne przepisanych leków lub zażywania narkotyków.
Karta
- Podstawowe dla zespołu leczącego osoby powinny pozostawać w pracy przez co najmniej 18 miesięcy, ponieważ stabilność i kontynuacja dobrej relacji jest kluczowa w procesie zdrowienia.
- Osoba doświadczająca psychozy powinna otrzymać wnikliwą diagnozę, która pozwoli jej uzyskać obraz zarówno silnych stron jak i słabości własnej sytuacji psychologicznej. Diagnoza ta powinna być modyfikowana w miarę potrzeb i upływu czasu, tak aby zwracać uwagę na rozwój, pojawiające się aktualnie zagadnienia, a także ich późniejsze zrozumienie.
- Diagnoza powinna opierać się zarówno na własnym sprawozdaniu danej osoby jak i na relacjach innych znaczących osób z jej otoczenia.
- Diagnoza powinna prowadzić do podsumowania, którego celem jest takie nadanie sensu zebranym informacjom, które umożliwiłoby zrozumienie, co doprowadziło do ‘zerwania z realnością’ oraz uzyskanie znaczącej osobistej treści, zawartej w objawach psychotycznych.
- Najbliżsi danej osoby również powinni otrzymać wnikliwą diagnozę własnych potrzeb; powinna im zostać zaoferowana pomoc psychologiczna. W wielu przypadkach rodziny mogą zarówno chcieć jak i korzystać z pomocy równoległej do tej, jaką otrzymuje osoba, która w przeszłości doświadczała lub wciąż doświadcza psychozy. Spotkania rodzinne powinny być dostępne co najmniej raz w miesiącu, częściej w sytuacji kryzysu i powinny być kontynuowane tak długo, jak długo są potrzebne.
- Wszystkie osoby, które doświadczają psychozy, powinny uzyskać pomoc w rozwijaniu umiejętności ‘zapobieganie nawrotom’, albo ‘plan pozostawania w dobrym stanie’, co zakłada wczesne rozpoznawanie symptomów psychozy i wskazuje interwencje skuteczne na danym etapie. Członkowie rodziny, lub inne osoby, powinni być włączeni, za zgodą osoby zainteresowanej, do pomocy w okresach pogorszenia.
- Praca zespołowa z psychozami powinna wymaga, by wszyscy członkowie zespołu byli przekonani, że mają odpowiednie kwalifikacje do pracy z członkami rodziny i innymi osobami z sieci społecznej .
- Zespół powinien umożliwiać swoim członkom rozwój umiejętności w zakresie terapeutycznego podejścia psychologicznego wobec różnorodnych problemów psychologicznych, na jakie napotyka się u osób podatnych na psychozę, tak by ludziom oferować terapie, które będą zgodne z ich potrzebami, a nie, by czynić próby dopasowania ich do systemu pomocy.
- Wszystkie osoby doświadczające psychozy powinny mieć dostęp do długoterminowej terapii psychologicznej, która może trwać do okresu pięciu lat, co pomaga im w powrocie do zdrowia. Terapeuci powinni być doświadczeni i regularnie superwizowani.
Więcej informacji na stronie www.isps.org
Sprawdź jak możemy Ci jeszcze pomóc
- Pomoc psychologiczna dla osób w podeszłym wieku
- Psychologiczna pomoc okołoporodowa
- Psychoterapia dzieci i młodzieży